از اواسط هفته ی قبل اطلاع رسانی شده بود.
خبری که از تشییع دو شهید گمنام همزمان با 28 صفر در روز شهادت پیامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبی (ع) حکایت داشت.
از اوایل صبح شهر حس غریبی داشت، خیابان های خلوت و آسمان ابری کرج !
ماشین رو 1000 متر عقب تر از محل آغاز مراسم پارک کردم و پای پیاده خودم رو به میدان شهدا رسوندم.
از همه قشری برای برگزاری این مراسم اومده بودن، با خودم گفتم، ببین!! مردم هنوز قدر شهداشون رو می دونن، حتی کودکانی که چیزی از جنگ یادشون نیست.
اما شاید همه به این فکر اومدن که؛
این شهدا روزی برای دفاع از وطن رفتند که امروز کودکان ما مثل کودکان دهه ی شصت، صدای لالاییشون آژیر خطر حملات هوایی نباشه.
این شهدا روزی برای دفاع از وطن رفتند که امروز کودکان ما مثل کودکان پاکستانی، افغانستانی و ... زیر چکمه های استکبار جوون ندن.
این شهدا روزی برای دفاع از وطن رفتند که امروز کودکان ما داستان رشادت های دلیر مردان ایرانی را پدربزرگ ها و مادر بزرگهایشان بشوند.
و . . .
.
.
.
از میدان شهدا تا امامزاده حسن(ع) این کبوتران سبک بال، زیر آسمان گریان کرج روی دست مردم قدرشناس، تشییع شد و در نهایت به شهرک خاتم الانبیا(ص) منتقل و به خاک سپرده شدند.بیاییم بگیریم که شهدا را باید به یاد سپرد . . .
نقل از وبلاگ دل نوشته های یک ژورنالیست ،
